चिन्दै नचिनेकाहरुको पनि बधाई आएको छ आज यो मेरो हातले जितको ट्रफी उठाएको छ उसले परिक्षाको डरले आफ्नो पढाइ छाड्यो जीवनको परीक्षाले फेरी उसैलाई सताएको छ छोराको महलमा आमाको फोटोसम्म अटेन आमाको फेरि त्यै छोरामै संसार अटाएको छ ढुङ्गाले बनेको...

म भुल्न सक्दिन तिम्रो त्यो मिठो हाँसो, जसले मेरो दिनहरूमा रङ्ग भरेको थियो। तिम्रा ती आँखाहरू, जसमा सपना साँचेर हेर्थ्यौं, आज पनि तिनीहरू मेरो मनको आकाशमा झल्किन्छन्। केवल क्षणभरका लागि भए पनि, ती स्मृतिहरू सधैंभरि बसिरहन्छन्। म भुल्न सक्दिन...

त्यही एउटी आमा त हुन जसकोलागि सन्तान कहिल्यै ठुलो हुँदैन त्यही आमाको लागि त हो सन्तानले आफू ठुलो भएको कहिल्यओ सोच्दैन । अहिले हुर्कनु भयो होला बढ्नु भयो होला अनि अलि जिन्दगीमा केही गर्न सक्ने हुनु भयो होला तर पनि...

समाजको तीतो सत्य यहीनै रहिछ, जति तिमी निउरीन सक्छौ, त्यति नै तिम्रो प्रशंसा र आशा हुन्छ। दुई-चार शब्द बोल्ने बित्तिकै, सबै नाटक र यथार्थ छुट्टाउन थालीन्छ। यहाँ सँगै मर्ने र बाँच्ने वाचा गरेकाले नै घात गर्छन्, भने तिमी बाटोमा भेटिएको...

मलाई फोन आयो। दाइ, “मेरो देश, मेरो गौरव” बारे केही लेखेर पठाउनुस् भन्दै बहिनीले भनिन्। अर्को दिन प्रतियोगिता रहेछ। “हुन्छ, साँझसम्म लेखेर पठाउँछु” भन्दै फोन राखिदिएँ। सानैदेखि सुन्दै आएको शीर्षक, एकैछिनमा लेख्न सक्छु जस्तो लाग्यो। कक्षा आठ-नौमा पाँच पाना लेख्ने म, अहिले भने अक्क...

मेरो देश भयो बुख्याचा, चरा बने सबै युवाहरु, पखेटा फैलाएर उड्न थाले, प्रेम र चिम्लिएका आँखा बिर्सिएर। पराई भूमिमा चारो टिप्न, मेरो देश भएको छ बुख्याचा। रित्तो भयो बारी, रित्तो भयो गाउँ, रित्तो भयो बाटो, रित्तो भयो देश। शून्यताको घन्टाले उत्सव मनायो, धुरुक्क रोयो न्याउली...

जिन्दगीभर नछुटिने भनेकाहरू, छुटिएर गए होलान्, हरेक मोडमा साथ रहन्छु, मलाई सम्झिए मात्र पुग्छ भन्नेहरू खै कता गए कता, आफैँ नबोलाउँदा पनि बोलाइरहने, बोल्न मन नहुँदा पनि बोल्न खोज्ने, अनि धेरै दिन नहुँदा, नबोल्दा खोजिरहनेहरू पनि...

आजको यो शब्द विशेष गरी मेरो उनिलाई: तिमी नआत्तिनु, पाइलाहरू नडगमगाउनु, हाम्रा पनि दिनहरू आउनेछन्। तिमी निर्धक्क भई विदेशमा सङ्घर्ष गर्नु, म ढुक्क भई घर सम्हाल्नेछु। तिम्रो हातले भरिदिएको यो मेरो सिउँदो अनि जीवन तिम्रै...

जागिर छैन पैसा छैन छैन चाडको रङ्ग छैन आउन त आयो नि तिज छिमेकीको आँगनसम्म हाम्रो घरमा आउँदा त चाडलाई पनि उमङ्ग छैन । रित्तो छ आमा गोजी अनि रित्तै छ भान्सा पनि आउँदिनन् दिदी आउँदिनन् बहिनी उतै...

कसलाई मन छैन कि म खुसी रहूँ भनेर तर, कोही महत्वपूर्ण मान्छे गुमाइसकेपछि भने जीवन नै पश्चातापले भरिपूर्ण भइहाल्छ । केही छैन, केही भएन, ठिकै छ आफैंलाई सहानुभूति दिनको लागि तर भाग्यमा जे लेखे पनि मान्छे...