चरीले पनि एक मौसममा गुँड सार्नुपर्छ, फूलले आफ्ना सारा पातहरू झार्नुपर्छ, घामकै पनि चिसो याममा अस्तित्व नै मेटिन्छ त, हेर आफ्नै वरपर कहाँ एकनास भेटिन्छ त ? बुझी हेर, हर कोहीसँग हर्षित जीवन कसले प्रस्ट्याउँछ? बाली पनि हावाहुरी, पानी...

म त्यो नारी हु जसलाई मानिस रुपी भेडाहरुले अंग-अंग लुछेर मारेका थिए, आज कविता मार्फत बोल्दै छु, त्यति बेला मुख थुनिदिएका थिए बोल्न पाएकी थिइन, आज काबिताबाटै मनमा दबेका पिडा खोल्दै छु । रगतले लतपततिएकि थिए म, मेरो प्राण जान सम्म कुरियो, अब...

समाजको तीतो सत्य यहीनै रहिछ, जति तिमी निउरीन सक्छौ, त्यति नै तिम्रो प्रशंसा र आशा हुन्छ। दुई-चार शब्द बोल्ने बित्तिकै, सबै नाटक र यथार्थ छुट्टाउन थालीन्छ। यहाँ सँगै मर्ने र बाँच्ने वाचा गरेकाले नै घात गर्छन्, भने तिमी बाटोमा भेटिएको...

मेरो देश भयो बुख्याचा, चरा बने सबै युवाहरु, पखेटा फैलाएर उड्न थाले, प्रेम र चिम्लिएका आँखा बिर्सिएर। पराई भूमिमा चारो टिप्न, मेरो देश भएको छ बुख्याचा। रित्तो भयो बारी, रित्तो भयो गाउँ, रित्तो भयो बाटो, रित्तो भयो देश। शून्यताको घन्टाले उत्सव मनायो, धुरुक्क रोयो न्याउली...

आउनेछौ तिमी सबैलाई नयाँ ज्ञान सिकाउन, तर दुःख हुनेछ हजुरको घरवार टिकाउन। हातमा पुस्तकसँगै जिम्मेवारी बोकेर घरबाट हिँड्नुहुन्छ होला सय चोटि सोचेर, बिहान – साँझ, पढाउनुहुन्छ, भोक – प्यास केही भन्नुहुन्न। सम्मान सिकाउनुहुन्छ, भेद कहिल्यै गर्नुहुन्न,...

आज किन हो किन मन भारी भएको छ, केही हुन्छ कि भन्ने डरले सताइरहेको छ। बिना अर्थ यी आँखाबाट झरी परिरहेछ, मन निकै नै आत्तिएको छ। केही नराम्रो त हुने होइन नि भनी मन...

  न सोध्नु मेरो हाल खबर वचनले छुरा लागेको छ सत्य शब्द बोल्दा बोल्दै ईमान्दारीता टाढा भागेको छ । बेहाल छु म सक्दिन झुट कहिल्यै पनि स्वीकार्न सत्य बोल्दा थाकिसके पर्छ आखिर असत्यलाई पुकार्न गलत साबित गरियो मलाई सत्य...

खै कस्तो विकृती भित्रियो घरमा भन्दै नेपाल आमा रुँदै छिन्। उब्जाउ जग्गा जमिन सबै पोलिटी गर्दै सकिए, चारैतिर ठूला ठूला घर अनि कलकारखाना बनाउने क्रममा जमिन कोही मासिए त कोही बाझिए । खोला नालाको छेउछाउमा फोहोर...

चुप बस्छु बुझेर जिन्दगानीमा कहिले उम्रदैनन् सपनाहरु खरानीमा कहिले सम्झिँदा तिमी मुस्कुराएको पलहरु आफ्नै आँखा देख्छु पानीमा कहिले हाँगासँग छुट्टिएर बाँच्दैनन् फुलपनि सास रहँदैन त्यो फूलदानीमा कहिले मायामा रिस तिम्रो देख्न धेरै पाइयो माया भने देखिएन रिसानीमा कहिले रातमा सूर्य उदाएका आँखा...

आँसुलेनै वर्षा रोकियो आज यसरी आँसु पोखियो आज तिम्रो मुहार सम्झिँदा मनले आफ्नै मुहार बिर्सियो आज छातालाई मैले ओत दिएँ त्यसैले पानीमा रुझियो आज जसका निम्ति बद्लिएँ म उसैको प्रेम बद्लियो आज आमाको काख रित्तियो फेरि चिताको काख भरियो आज – कपिल अगस्त्य ...